EΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Στεφανία Γουλιώτη

Η Στεφανία γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 3/11/1980, απο μητέρα Γαλλίδα και πατέρα Έλληνα. Μεγάλωσε στο Παλαιό Φάληρο όπου ξεκίνησε και να κάνει θέατρο στην ερασιτεχνική ομάδα του σχολείου, με δασκάλα την Κυβέλη Μυράτ. Σε ηλικία μόλις 7 ετών της ανατίθενται ρόλοι με μεγάλη ευθύνη, όπως ο Σιληνός στον «Κύκλωπα» του Ευριπίδη κ.α. Μέχρι τα 17 της χρόνια παίζει κάθε χρόνο σε παραστάσεις της ομάδας και πριν τελειώσει το σχολείο έχει ήδη ερμηνεύσει ρόλους όπως Ηλέκτρα του Σοφοκλή και Ιώ στον «Προμηθέα» του Αισχύλου.

Στα 18 της περνάει στη Γεωλογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου και φοιτεί για δύο χρόνια. Δεν καταφέρνει όμως να πάρει πτυχίο μιας και γίνεται παράλληλα δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου απο την οποία αποφοιτεί με άριστα το 2004. Στη συνέχεια γίνεται δεκτή και παρακολουθεί μαθήματα για ένα χρόνο στη Δραματική Σχολή του Piccolo Teatro di Milano με βασικό δάσκαλο το Luca Ronconi.

Παράλληλα με τη δραματική σχολή, συμμετέχει σε ρόλο ιέρειας στις τελετές Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϋ το 2000 για τους οποίους συμμετείχε και στην Τελετή Παραλαβής της Ολυμπιακής Σημαίας στο Σίδνεϋ, τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Salt Lake City το 2002, και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.

Η πρώτη της επαγγελματική παράσταση ήταν η «Πενθεσίλεια» του Κλάιστ σε σκηνοθεσία Peter Stein το 2002 η οποία πραγματοποιήθηκε σε μεγάλα θέατρα της Ιταλίας μεταξύ αυτών και το αρχαίο θεατρο των Συρρακουσών. Ακολούθησαν άλλες δυο παραστάσεις στο Μιλάνο, η «Μάνα Κουράγιο» του Μπέρτολτ Μπρέχτ σε σκηνοθεσία Robert Carsen όπου ερμηνεύει την Κατρίν στο Piccolo Teatro, και οι «Τρωάδες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Serena Sinigallia όπου ερμηνεύει την Αθηνά για την ομάδα Α.Τ.Ι.R..

Επιστρέφοντας στη Ελλάδα συνεργάζεται με το Λευτέρη Βογιατζή στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή ο οποίος της αναθέτει το ρόλο του Τειρεσία για το Φεστιβάλ Επιδαύρου. Στη συνέχεια συνεργάζεται με την Κατερίνα Ευαγγελάτου και το Αμφιθέατρο στην «Ερωτευμένη Νεκρή» του Gaultier. Το 2007 ο Peter Stein τολμάει και της εμπιστεύεται την Ηλέκτρα στο ομώνυμο έργο του Σοφοκλή, ρόλος που την καθιερώνει τελικά για το ελληνικό θεατρικό κοινό και για την ερμηνεία του οποίου τιμάται με τα βραβεία «Μελίνα Μερκούρη» και «Κάρολος Κουν».

Συνεχίζει μια μακριά συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο για έξι περίπου χρόνια όπου τις ανατίθενται μεγάλοι και σπουδαίοι ρόλοι, όπως η Ηλέκτρα στον Ορέστη του Ευριπίδη και η Μαρίνα στον «Περικλή» του Σαίξπηρ (παράσταση που παίχτηκε και στο Globe Theatre του Λονδίνου) σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, «Τρισεύγενη» στο ομώνυμο έργου του Κωστή Παλαμά σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου και Κασσάνδρα στη διασκευή των «Βατράχων» του Αριστοφάνη απο το Δημήτρη Λιγνάδη. Με το Γιάννη Χουβαρδά συνεργάζεται επίσης στις παραστάσεις «Εμιλία Γκαλόττι» του Λέσσινγκ και «Ο εφιάλτης της Ευτυχίας» της Γ. Ντελ Κόρτε. Συμμετέχει με σημαντικούς ρόλους και σε άλλες σπουδαίες παραστάσεις όπως «Πέρσες» του Αισχύλου σε σκην. Dimiter Gotjeff, «Bossa Nova» σε σύλληψη και σκηνοθεσία Κωσταντίνου Ρήγου, «Ο Πρίγκηπας του Χόμπουργκ» του Κλάιστ και «Αμφιτρύων» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Βογιατζή, «Ηρακλής Μαινόμενος» του Ευριπίδη σε σκην. Μιχαήλ Μαρμαρινού.

Με το Φεστιβάλ Αθηνών έχει συνεργαστεί δύο φορές για το «Θρόνο των Ατρειδών» βασισμένο στην «Ορέστεια» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Άρη Ρέτσου όπου ερμήνευσε την Κασσάνδρα και για το έργο «Δεσποινίς Τζούλια» του Στρίντμπεργκ όπου ερμήνευσε την ομώνυμη ηρωίδα σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Λιγνάδη.

Το 2013 συνεργάζεται με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για την παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» του Μπέρτολτ Μπρέχτ όπου ερμηνεύει το διπλό πρωταγωνιστικό ρόλο της ΣενΤε και του ΣουιΤα και τιμάται γι´αυτό με το Β´ βραβείο κοινού του Αθηνοράματος, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου με την οποία συνεργάζεται και στη συνέχεια στο έργο «Οι θεατές» του Μάριου Ποντίκα πάλι για το Εθνικό Θέατρο.

Το χειμώνα της ίδιας χρονιάς θα βρεθεί μετά απο καιρό στο ελεύθερο θέατρο και στο Θέατρο του Νέου Κόσμου για την παράσταση «Αστερισμοί »του Νικ Πέιν σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.

Το 2014 είναι η 10η χρονιά που παίζει στην Επίδαυρο στην παράσταση «Προμηθέας Δεσμώτης» μοιράζοντας τον ομώνυμο ρόλο με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη της παράστασης ‘Έκτορα Λυγίζο.

Τη χρονιά που ακολουθεί παίζει στις παραστάσεις «Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές» του Μπόλτ σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο για το Εθνικό Θέατρο και «Η γυναίκα απο τα παλιά» του Σίμελπφένιχ σε σκηνοθεσία Έλενας Καρακούλη για το θέατρο Πορεία.

Ακολουθεί η συνεργασία της με τον διεθνούς φήμης σκηνοθέτη Τomaz Pandur στο έργο «Βασιλιάς Λήρ» του Σαίξπηρ όπου ερμηνεύει το ρόλο της Ρεγάνης.

Το καλοκαίρι του 2015 αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τη σύνθεση της παράστασης «Ευμενίδες» του Αισχύλου σε μορφή μονολόγου, σε δική της σκηνοθεσία και παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών. Η πειραματική της ματιά στο έργο αποσπά διθυραμβικές κριτικές.

Το χειμώνα το 2015 πρωταγωνιστεί στο έργο «Ο θεός της σφαγής» της Γιασμίν Ρεζά σε σκηνοθεσία Κωσταντίνου Μαρκουλάκη στο θέατρο Αθηνών η οποία παράσταση παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία και τη σαιζόν 16-17 ενώ το καλοκαίρι του 2016 πρωταγωνιστεί με άλλους σπουδαίους ηθοποιούς στην «Ορέστεια» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά για το θέατρο Επιδαύρου στους ρόλους της Ηλέκτρας και της Αθηνάς.

Το καλοκαίρι του 2017 έρχεται αντιμέτωπη με μια μεγάλη πρόκληση, να ερμηνεύσει το ρόλο του Κύκλωπα στο ομώνυμο έργο του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη για το θέατρο της Μικρής Επιδαύρου.

Τον ίδιο χειμώνα πρωταγωνιστεί στο Εθνικό Θέατρο στην παράσταση «Πέερ Γκυντ» του Ίψεν ερμηνεύοντας την αρχετυπική μάνα Άαζε.

Το επόμενο καλοκαίρι (2018) καταπιάνεται πάλι με τις «Ευμενίδες» του Αισχύλου, τον μονόλογο του 2015 αυτή τη φορά στο αρχαίο Στάδιο της Επιδαύρου. Μια παράσταση που λόγω της αισθητικής της χρειάστηκε να πραγματοποιηθεί στις 6:00 το πρωί. Η παράσταση είχε τεράστια επιτυχία και ανταπόκριση.

Στον κινηματογράφο έχει συμμετάσχει σε τρεις ταινίες μεγάλου μήκους. Το «J.A.C.E.» σε σκηνοθεσία Μενέλαου Καραμαγγιώλη, ταινία όπου για την ερμηνεία της απέσπασε το Α' βραβείο γυναικείας ερμηνείας του Φεστιβαλ Θεσσαλονίκης, έπειτα η «Δεμένη Κόκκινη Κλωστή» του Κώστα Χαραλάμπους και η «Χαρά» του Ηλία Γιαννακάκη. Η νέα ταινία «Luger» στην οποία πρωταγωνιστεί αναμένεται στις αίθουσες.

Στην τηλεόραση έχει συμμετάσχει σε τρεις σειρές, «Τα Άγρια παιδιά», «Κώστας Καρυωτάκης» και «Χαρά αγνοείται».

Έχει διδάξει το μάθημα της υποκριτικής στις δραματικές σχολές «Αγ. Βαρβάρας», «Ίασμος», «Aνδρέας Βουτσινάς» στη Θεσσαλονίκη καθώς και στο «Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών». Aυτή τη στιγμή διδάσκει στις σχολές «Γιώργος Αρμένης» και «Ωδείο Αθηνών».

Χρυσή Καριώτογλου

Η Χρυσή Καριώτογλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978 και εργάζεται ως Ομαδική Αναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια – Ψυχολόγος στην Αγγλία, όπου ζεί από το 2013. Έχει ολοκληρώσει σπουδές στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στα Παν/μια της Οξφόρδης και της Caen στη Νορμανδία (Γαλλία). Είναι μέλος του Ινστιτούτου Ομαδικής Ανάλυσης του Λονδίνου, του United Kingdom Council for Psychotherapy και του British Psychoanalytic Council. Έχει εκπαιδευτεί στην Ομαδική Ανάλυση, το Mentalisation Based Treatment και το Dynamic Interpersonal Treatment στο Anna Freud Centre. Εργάζεται στο βρετανικό ΕΣΥ ως Ομαδική Αναλύτρια με ασθενείς με διαταραχή προσωπικότητας. Παράλληλα διεξάγει βιωματικές ομάδες εκπαιδευομένων στο Ινστιτούτο Ομαδικής Ανάλυσης του Λονδίνου και στο Westminster Pastoral Foundation (WPF) και ιδιωτικά ως επόπτρια Αναλυτικών Ομάδων και Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια. Στα προσωπικά της ενδιαφέροντα είναι η σχέση Θεάτρου-Ομαδικής Ανάλυσης και η συνάντηση της Ψυχοθεραπείας με τα Πατερικά κείμενα της ορθόδοξης (Ανατολικής) χριστιανικής παράδοσης. Είναι παντρεμένη και μαμά δύο αγοριών.

Όλια Λαζαρίδου

Αποφοίτησε από την σχολή του Θεάτρου Τέχνης-Καρόλου Κουν. Στο Θέατρο Τέχνης σαν ηθοποιός, έπαιξε σε τραγωδίες και στον Υπηρέτη δύο αφεντάδων του Γκολντόνι σε σκηνοθεσία Γ. Λαζάνη. Έχει συνεργαστεί με την Έλλη Λαμπέτη στο έργο «Φιλουμένα Μαρτουράνο» σε σκηνοθεσία Μ. Μπολονίνι. Με το θίασο Τζένης Καρέζη-Κώστα Καζάκου στο έργο «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ» σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν, με τον οποίο την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε ξανά στο Εθνικό Θέατρο στο έργο του Μπέρναρ Σω «Το σπίτι του Σπαραγμού». Το 1986 πήγε στη Γαλλία όπου παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή του Α.Vitez. Εχει συνεργαστεί με πολλούς από τους νεώτερους και παλαιοτερους σκηνοθέτες του Θεάτρου μας.

Σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, συνεργάστηκε με: Την Μάγια Λυμπεροπούλου στους «Μικροαστούς» του Μ.Γκόρκι. Τον Βίκτωρα Αρδίτη στο «Γυάλινο Κόσμο» του Τ. Ουίλλιαμς. Τον Βασίλη Παπαβασιλείου στην Κλυταιμνήστρα του Α. Στάικου «Το Καινούργιο σπίτι» του Γκολντόνι. Με τον Λευτέρη Βογιατζή στον «Θείο Βάνια» του Τσέχωφ και στο έργο «Ρίττερ, Ντένε, Φος» του Μπέρνχαρντ. Με τον Γιάννη Χουβαρδά στη «Φαίδρα» του Ρακίνα και τη «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ. Με τον Θόδωρο Τερζόπουλο στο «Κουαρτέτο» του Χάινερ Μύλλερ. Με τη Β. Μαυρομάτη στον «Κλήρο του μεσημεριού» του Πωλ Κλωντέλ. Τον Δημήτρη Παπαιωάννου στα «Παραμύθια των αδελφών Γκριμμ». Με τον Γιάννη Κόκκο, στην παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου «Ορέστεια». Στην «Ευάδνη» μια παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη. Στη «Φθινοπωρινή Σονάτα» του Μπέργκμαν, σκηνοθεσία Β. Μαυρομάτη. Στον «Ερρίκο τον 4ο» του Πιραντέλλο, σκηνοθεσία Δ. Μαυρίκιου. «Tζελσομίνα» με το Θέατρο σε Τροχόσπιτο στο Φεστιβάλ Αθηνών. «Λεωφορείον ο Πόθος» σκηνοθεσία, «Δεσποινίς Μαργαρίτα», «Wonderland», σε σκηνοθεσία Άντζελα Μπρούσκου. Τα «Λόγια της Κασσάνδρας» με τον Βίκο Ναχμία και την ομάδα Φιλιατρό. Το «Κορίτσι Μπαταρία» σε κείμενο της ίδιας και σκηνοθεσία Ε. Λασκαρίδη. Τις «Καρεκλες» του Ιονεσκο σε σκηνοθεσια και παλι του Ε. Λακαρίδη και συμπρωταγωνιστη τον Αντώνη Καφετζόπουλο. Τη «Γυναίκα της Ζάκυνθος» του Δ. Σολωμού για το Φεστιβάλ Αθηνων σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιωδη που περιόδευσε σε όλα τα αρχαία θέατρα της χώρας. «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη σε σκ. Κωσταντίνου Ντέλλλα στο Φεστιβάλ Αθηνων πάλι. Συνσκηνοθέτησε επίσης και έπαιξε στο «Από τι ζουν οι άνθρωποι» του Λ. Τολστόι με τους Γιώργο Νανούρη και Ηλία Κουνέλλα. Σκηνοθέτησε και έπαιξε στο «Άσμα ασμάτων» του Σολομώντα στο Θέατρο Τέχνης, σκηνοθέτησε τον «Γάμο του Καραχμέτη του Παπαδιαμάντη» και τον «Κήπο του Ραπατσίνι» στο Θέατρο Πορεία. Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες του νέου Ελληνικού Κινηματογράφου: «1922», «Lilly's story», «Άλκηστη», «Όλγα Ρόμπαρντς», «Ακατανίκητοι εραστές», «Αρχάγγελος του πάθους», «Βαριετέ», «Η νοσταλγός», «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου», «Ομίχλη κάτω από τον ήλιο», «Παραγγελιά», «Πριν το τέλος του κόσμου», «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα», «Τεριρέμ», «Το στίγμα». Για τη συμμετοχή της σε αυτές έχει βραβευτεί τρεις φορές με το Κρατικό βραβείο ερμηνείας. (Δύο πρώτου ρόλου κι ένα δεύτερου.)

Στην τηλεόραση έχει παίξει στις σειρές: «Χαμένη Άνοιξη», «Προδοσία», «Ταξίμ», «Ανατομία ενός Εγκλήματος», «10η Εντολή».

Έχει εκδώσει τρία βιβλία: «Η καρδιά και ο χωρίς καρδιά», «Η προσευχή του ελάχιστου», «Τα δύσκολα εύκολα».

Δημήτρης Τάρλοου

Γεννημένος στην Αθήνα το 1966, σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση για δεκαπέντε χρόνια, προτού δημιουργήσει τη δική του θεατρική εταιρεία, τον «Δόλιχο». Η πρώτη του θεατρική παραγωγή, Το Κτήνος στο Φεγγάρι του Ρίτσαρντ Καλινόσκι, έγινε σημείο αναφοράς στη θεατρική ζωή της Αθήνας και ήταν sold-out για δύο συνεχόμενα χρόνια. Από τότε, εργάζεται ως σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Πορεία, ένα από τα πιο γνωστά και ιστορικά θέατρα της Αθήνας.

Τα τελευταία χρόνια, ο Δημήτρης Τάρλοου έχει σκηνοθετήσει τον «Αμερικάνικο Βούβαλο» του David Mamet, την «Ευρυδίκη» της Sarah Ruhl, τη «Λήθη» του Δημήτρη Δημητριάδη, το «Blasted-Ερείπια» της Sarah Kane, τη «Μεγάλη Χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση, τις «Τρεις Αδερφές» του Αντόν Τσέχωφ, το «Θερισμό» του Δημήτρη Δημητριάδη στο Εθνικό Θέατρο, την «Αγριόπαπια» του Χένρικ Ίψεν, «Το Ευχαριστημένο» της Μαρίνας Καραγάτση, τον «Γιούγκερμαν» του Μ. Καραγάτση, τη «Δόξα Κοινή» σύνθεση κειμένου του Στρατή Πασχάλη και τον «Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου» του Μ. Καραγάτση στο Εθνικό θέατρο παραστάσεις οι οποίες απέσπασαν ενθουσιώδεις κριτικές και κέρδισαν βραβεία κριτικών και κοινού. Το 2016 έλαβε το βραβείο σκηνοθεσίας Κάρολος Κουν για τη «Μεγάλη Χίμαιρα».